Jakie aspekty indywidualnego i kolektywnego „Ja” wyznaczają pozytywną samoocenę. Znaczenie perspektywy sprawcy i biorcy (2015-2018) [Grant PRELUDIUM]

Projekt badawczy realizowany w ISS UW pod kierunkiem mgr Wiktora Sorala

Krótki opis:

Celem przedstawionego projektu jest wyjaśnienie, które aspekty indywidualnego i kolektywnego obrazu siebie wyznaczają pozytywną samoocenę. Proponowane jest, że kluczowe aspekty pozytywnego obrazu siebie zależą od przyjętej domyślnie na danym poziomie tożsamości (tj. Ja jako jednostka vs. Ja jako członek grupy) perspektywy: sprawcy vs. biorcy. Oprócz sprawdzenia tej hipotezy, w ramach projektu weryfikowane jest czy zmiana domyślnej perspektywy (wynikająca z różnych czynników kontekstowych) wiąże się ze zmianą ważności niektórych aspektów pozytywnego obrazu siebie. Na podstawie syntezy różnych podejść teoretycznych – w szczególności modelu dwóch perspektyw (Wojciszke i Baryła, 2006) – wyłoniono szereg hipotez: H1. Gdy ludzie oceniają siebie jako jednostki, są w większym stopniu skłonni przyjmować perspektywę sprawcy. H2a. Gdy ludzie oceniają siebie jako członków grupy/społeczeństwa/kategorii społecznej, są w większym stopniu skłonni przyjmować perspektywę biorcy. H2b. Gdy członek grupy posiada władzę nad pozostałymi członkami grupy, jest w większym stopniu przyjmować perspektywę sprawcy. H2c. Gdy członkowie grupy rywalizują z inną grupą o pewne zasoby, każdy z nich jest w większym stopniu skłonny przyjmować perspektywę sprawcy. H3. Wysoka indywidualna jawna oraz utajona samoocena jest związana z postrzeganiem siebie jako sprawczego/kompetentnego. H4. Wysoka kolektywna jawna oraz utajona samoocena jest związana z postrzeganiem siebie (jako członka grupy) jako moralnego oraz ciepłego (tj. wspólnotowego).